तुझं माझं नातच आभासांचं
कधी खूप खूप खोल वाटणारं,
थेट जाउन हृदयाला भिडणारं,
काळजाला हात घालणारं,
पण कधी क्षणात उथळ होणारं,
अनोळखी वाटणारं !
मग खरं काय असतं ?
ते खूप खोलवर घाव घालणारं,
हृदयाला साद घालणारं ?
का पाण्याची वाफ व्हावी
त्याप्रमाणे क्षणात उडून जाणारं ?
शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय !
तुझं माझं नातच आभासांचं
शब्दांशिवायच भावना बोलणारं,
मुकेपणानेच एकमेकांना साद घालणारं,
हुरहुर लावणारं, धुंदी आणणारं,
पण कधी कधी हे मुकेपणसुद्धा बोलेनासं होतं
निशब्दता पण अनोळखी होते.
मग खरं काय असतं ?
ते मुकेपणातून प्रेम बरसणं ?
की ती अनोळखी निशब्दता ?
शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय !
Varsha
Tuesday, May 04, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Khoop chaan...mastach...!!!
dhanyawaad maithili.
kharach AABHAS janavto..nice one
varsha atiuttam arthpoona u r maturing as an poet and keep itup we r proud of you
varsha,
hi kavita copy karun gheun dusarya sanganakavar vachali. khupacha chan lihites tu beta.Eng. nehamicha kuthalyatari nirmitit magna asato. hecha khare.
[Mi yethw jya snaganakavar I-net vaparato tyavar Devanagari lihita /vachata yet nahi.]
aso. Lihit raha.
Http://savadhan.wordpress.com
sanganak yugat lihav watne aproop ahe..lihit raha..god bless u....sham
Post a Comment