Tuesday, May 04, 2010

आभास

तुझं माझं नातच आभासांचं
कधी खूप खूप खोल वाटणारं,
थेट जाउन हृदयाला भिडणारं,
काळजाला हात घालणारं,
पण कधी क्षणात उथळ होणारं,
अनोळखी वाटणारं !

मग खरं काय असतं ?
ते खूप खोलवर घाव घालणारं,
हृदयाला साद घालणारं ?
का पाण्याची वाफ व्हावी
त्याप्रमाणे क्षणात उडून जाणारं ?
शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय !

तुझं माझं नातच आभासांचं
शब्दांशिवायच भावना बोलणारं,
मुकेपणानेच एकमेकांना साद घालणारं,
हुरहुर लावणारं, धुंदी आणणारं,

पण कधी कधी हे मुकेपणसुद्धा बोलेनासं होतं
निशब्दता पण अनोळखी होते.
मग खरं काय असतं ?
ते मुकेपणातून प्रेम बरसणं ?
की ती अनोळखी निशब्दता ?
शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय !

Varsha

6 comments:

Maithili said...

Khoop chaan...mastach...!!!

Varsha said...

dhanyawaad maithili.

Unknown said...

kharach AABHAS janavto..nice one

Sharad said...

varsha atiuttam arthpoona u r maturing as an poet and keep itup we r proud of you

Unknown said...

varsha,
hi kavita copy karun gheun dusarya sanganakavar vachali. khupacha chan lihites tu beta.Eng. nehamicha kuthalyatari nirmitit magna asato. hecha khare.
[Mi yethw jya snaganakavar I-net vaparato tyavar Devanagari lihita /vachata yet nahi.]
aso. Lihit raha.
Http://savadhan.wordpress.com

Mr. Shantaram Khamkar said...

sanganak yugat lihav watne aproop ahe..lihit raha..god bless u....sham