तुझ्या बरोबरचे सोनेरी क्षण मी मनाच्या एका कोप-यात बंदिस्त करुन ठेवले आहेत.
येशिल कधी तू त्या क्षणांना पून्हा जिवंत करायला?
पण अगदी तसाच असशील तू त्या क्षणांमध्ये बंदिस्त केलेल्या तूझ्यासारखा?
का आता बदलला आहेस तू?
चल तू पून्हा भेटलास तर आपण एक खेळ खेळू
ह्या खेळात मला पण माझीच भूमिका करायची आहे
आणि तूला पण तूझीच भूमिका करायची आहे,
फरक इतकाच आहे की आपल्याला त्या क्षणांमधल्या बंदिस्त झालेल्या आपली भूमिका करायची आहे.
बोल आहे मंजूर?
हा खेळ माझ्यासाठी खूप खतरनाक बनू शकतो.
कारण तूला जर ती भूमिका तशीच नाही वठविता आली
तर ते सोनेरी बंदिस्त क्षण उडून जातिल,
पाण्याची वाफ व्हावी त्याप्रमाणे ते नष्ट होतिल
आणि तसं झालं तर मी टाहो फोडेल, मीच संपून जाईन.
पण नको, नकोच तो खेळ
कारण आपण दोघांनाही कदाचित तो खेळ नाही खेळता येणार
कारण वयानुरुप मी बदललेली आहे
आणि तू देखिल बदलला असशिल
ह्या अघोरी खेळात माझे क्षण कायमचे उडून जातिल
जी माझ्या आयुष्यातील सुखाची पुंजी आहे.
Tuesday, November 18, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment